محمدعلی طهماسبی - دانشجوی دکتری مکانیک سنگ، دانشکده فنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جنوب، مسیول واحد ابزاردقیق و ژیوتکنیک، موسسه حراء قرارگاه خاتم الانبیاء
رضا شیرین آبادی - استادیار، گروه مهندسی معدن دانشکده فنی و مهندسی واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی
مرتضی حسینی - فوق لیسانس استخراج معدن، مدیرگروه بخش زیرزمینی شرکت مشاور ساحل امید ایرانیان
امیرحسین ابوطالبی - لیسانس مهندسی استخراج معدن، مدیر راه تونل و ابنیه قرب نوح(ع) قرارگاه خاتم الانبیاء

از مهم ترین پارامترهای طراحی روش اجرا در تونل های شهری به روش NATM کاهش نشست سطح زمین در حین عملیات حفاری میباشد. از عوامل مهم و تاثیرگذار در این مقوله فاصله زمانی ایجاد شده بین اتمام عملیات حفاری تا نصب سیستم نگهداری در هر یک از جبهه های کاری است که سبب جابجایی هایی ناخواسته ای در اطراف فضای زیرزمینی و سطح زمین می شود. جهت کاهش اثرات ناشی از وقفه زمانی نصب سیستم نگهداری، روش های متفاوتی از جمله استفاده از سیستم های پیش نگهدارنده قبل از عملیات حفاری مرسوم بوده و نمونه ای از آن با عنوان تیر پیشرو در تونل زیر گذر ضربعلی زاده مورد استفاده قرار گرفت. در مقاله حاضر اثرات استفاده و عدم استفاده از سیستم پیش نگهدارنده تیر پیشرو به روش عددی و بوسیله نرم افزار FLAC3D تحلیل و مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدلهای عددی برای دو حالت مذکور و مقایسه آنها با نتایج ابزارهای سطحی و زیرزمینی، کاهش 20 درصدی میزان لنگر خمشی در سیستم نگهداری و کاهش 50 درصدی جابجایی های قایم در هنگام استفاده از سیستم های پیش نگهدارنده مشاهده شد. نتایج حاصل از مدل عددی حداکثر میزان نشست در سطح زمین را 35 میلی متر مشخص کرد. پس از اجرای سیستم پیش نگهدارنده تیر پیشرو، قرایت های ابزاردقیق این مقدار را نشان داد

سیستم پیش نگهدارنده تیرپیشرو، حفاری NATM، نشست سطح زمین، روش عددی تفاضل محدود