میترا رودگر نشتا
آذر شاه پیری

تیوردوکسین (Trx) ها، پروتئین هایی کوچک هستند که با داشتن یک گروه تیول- دی سولفید در جایگاه فعالشان نقش مهمی در تنظیم اکسایش- احیای سلولی دارند. برخلاف جانوران و پروکاریوت ها، در گیاهان ایزوفرم های مختلفی Trx وجود دارد که بر اساس مجل آنها در سلول در هشت زیرگروه  f، m، x، y، z، o، s و h قرار می گیرند. ایزوفرم های مختلفی از Trx h در سیتوپلاسم سلول های گیاهی وجود دارند. از جمله در برنج نه ایزوفرم Trx h وجود دارد که از این میان ایزوفرم های OsTrx20، OsTrx1، OsTrx23 و OsTrx18 علاوه بر دو اسید آمینه یCys  در جایگاه فعال، دارای یک یا دو  Cys اضافی در انتهای آمین توالی خود نیز می باشند. در پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش Cys انتهای در توالی پروتئین OsTrx23، با روش جهش زایی هدایت شده  Cys11باSer  جایگزین شد. پروتئین جهش یافته (C11SOsTrx23) و طبیعی (WtOsTrx23) در باکتری اشریشیاکلی سویه روزتا به صورت دگرساخت بیان و خالص سازی شدند و فعالیت احیایی آنزیم های طبیعی و جهش یافته در واکنش با انسولین بررسی شد. همچنین دایمر و مونومر بودن این پروتئین ها از طریق ران کردن آنها در دو شرایط احیاء و عدم احیاء بر روی ژل SDS-PAGE مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده سیستئین انتهایی درOsTrx23، با ایجاد پیوند دی سولفیدی نقش کلیدی در دایمر شدن پروتئین دارد اما تاثیری بر فعالیت احیایی ندارد.

تیوردوکسین, جهش زایی هدایتشده, سیستئین, دایمرشدن