پونه مصطفوی - پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری
مرضیه صناعتی - هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری

مفهوم مالکیت یکی از مفاهیم جهانی و قابل بررسی در گونه های زبانی مختلف است. این مفهوم، به دو صورت اسمی و گزاره­ای بیان می­شود. در مقاله پیش ­رو، ساخت گزاره ملکی در زبان شهمیرزادی بر پایه رویکرد نقشی- رده­ شناختی  بررسی شده است. به این منظور، ابتدا پرسش نامه­ای تهیه شد تا از طریق مصاحبه با گویشوران این زبان، داده­های مورد نظر گردآوری شود. همچنین از چارچوب نظری استیسن (Stassen, 2009) بهره گرفته شد که چهار رده زبانی برای ساخت مالکیت گزاره­ای ارائه کرده است. این چهار رده، مشتمل بر رده مالکیت مکانی، مالکیت بایی، مالکیت مبتدایی و مالکیت با فعل داشتن هستند. تمامی این رده­ های چهارگانه در زبان شهمیرزادی بررسی شدند. یافته های به دست آمده از تحلیل­ داده ها نشان می­دهد که در گونه شهمیرزادی سه رده از بین چهار رده مورد نظر چارچوب نظری، برای رمزگذاری گزاره­های ملکی به کار گرفته می شوند. رده مبتدایی در این گونه زبانی کاربردی ندارد و گویشوران تمایل دارند از رده مالکیت با فعل داشتن به جای مالکیت مکانی و بایی استفاده کنند. بر این مبنا، رده مالکیت با فعل داشتن فراوانی کاربرد بالاتری نسبت به سایر رده­ها دارد.        

مالکیت, گزاره ملکی, مالکیت مکانی, مالکیت بایی (همراهی), مالکیت مبتدایی, مالکیت با فعل داشتن , زبان شهمیرزادی