آزاده جعفرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهش های علمی وصنعتی ایران، تهران
خسرو حسینی پژوه - پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهش های علمی وصنعتی ایران، تهران
مهران کیانی راد - پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهش های علمی وصنعتی ایران، تهران

هدف:  هدف این مطالعه بررسی اتصال و رشد سلول‫های غضروفی گاو بر روی داربست نانوالیاف فیبروئین ابریشم و کیتوزان طراحی و ساخته شده توسط مولفین جهت استفاده در مهندسی بافت غضروف مفصلی بود.مواد و روش‫ها: سلول‫های کندروسیت جداشده از غضروف 3 گوساله به داربست  مذکور منتقل شده و برای 30 روز کشت داده شدند. چسبنگی و میزان رشد سلول‫ها با تصویر برداری میکروسکوپ الکترونی و روش‫های رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و DAPI ارزیابی و غضروف زایی با رنگ آمیزی تری کروم ماسون جهت ارزیابی تولید کلاژن و رنگ آمیزی سافرانین ا جهت ارزیابی تولید پروتئوگلیگان ها و تعیین مقدار گلیکوزآمینوگلیکان سولفاته توسط دی متیل متیلن بلو بررسی شد.نتایج: نتایج نشان دادند که سلول‫های کندروسیت به خوبی بر روی داربست متصل شده و تکثیر یافته بودند. تعداد سلول‫های کشت داده شده پس از یک ماه 4 تا 5 برابر شده بودند. همچنین برسی تولید کلاژن، پروتئوگلیکان وگلیکوزآمینوگلیکان  نشان داد که بافت غضروفی به خوبی برروی داربست تشکیل شده بود.    نتیجه­گیری: داربست نانوالیاف کیتوزان/ فیبروئین ابریشم می­تواند به‫عنوان کاندید مناسبی برای داربست‫های مهندسی بافت باشد، هم به‫لحاظ ایجاد دمین­هایی برای اتصال سلولی به‫‫خاطر ماهیت پروتئینی (فیبروئین ابریشم) و پلی ساکاریدی (کیتوزان) آن و هم به لحاظ قطر نانوالیاف که نزدیک به قطر پروتئین‫های ماتریکس خارج سلولی بافت است.    

مهندسی بافت, کندروسیت, داربست, فیبروئین ابریشم, کیتوزان