خدیجه السادات میررسولی - دانشجو کارشناسی روانشناسی عمومی

هدف از این تحقیق تبیین رابطه بین کمال گرایی و سلامت روانی در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی بود. پژوهش حاضر ازجمله تحقیقات توصیفی می باشد که در آن از روش همبستگی استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق را تمامی دانشجویان کارشناسی پسر و دختر دانشگاه فردوسی مشهد در محدوده 18 تا 23 سال که در سال تحصیلی 1396-1397 مشغول به تحصیل هستند، تشکیل دادند. برای تعیین حجم نمونه فرمول پیشنهادی تاباخنیک و فیدل (2007) به کاربرده شد و درنهایت تعداد 100 نفر از دانشجویان به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند.برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های کمال گرایی فراست (1990) و گلدبرگ و هیلر (1979) و به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی: محاسبه فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات کمال گرایی دانشجویان دختر (117.95=M) بیشتر از دانشجویان پسر (113.57=M)می باشد و همچنین میانگین نمرات سلامت روان در هر دو جنس تقریبا برابر است و با اختلاف بسیار کم سلامت روان دختران (55.02=M)بیشتر از پسران (55.67=M)می باشد. همچنین بر اساس یافته های حاصل از تحلیل پیرسون، بین کمال گرایی و سلامت روان ارتباط معنادار و معکوس وجود داشت به این معنا که هرچه قدر فرد کمال گراتر باشد، سلامت روانی اش کمتر است و بالعکس. علاوه بر این بین مولفه های سلامت روانی: نشانه های جسمانی، اضطراب و بی خوابی و افسردگی باکمال گرایی ارتباط معنادار و معکوس مشاهده گردید و ارتباط معناداری بین کمال گرایی با اختلال کارکرد اجتماعی رابطه معنادار ملاحظه نشد.

دانشجو، دانشگاه، سلامت روانی، کمال گرایی