نسرین مظفری - استادیار دانشگاه علوم پزشکی بوشهر گروه دروس عمومی
مرضیه نوروزی - کارشناس ارشد ادبیات فارسی

جامعه شناسی ادبیات، دانشی میان رشته ای است که می کوشد به روش علمی، تاثیراتی را که شاعر و نویسنده از جامعه و مقتضیات عصر و عوامل اجتماعی می پذیرد، روشن سازد. از این روی اشعار علی باباچاهی، شاعر بومی گرای معاصر نیز به طرز قوی در برگیرنده ی تحولات سیاسی، اجتماعی و تاریخی خطه ی جنوب است و از این حیث آیینه ی تمام نما و گنجینه ای با ارزش محسوب می شود که شاعر در آن عناصر و جلوه های جنوبی را در راستای پردازش مفایهم جامعه شناختی زادگاه خود به کار می گیرد. به ویژه در پیوند با فرهنگ و هنر بومی با انعکاس پر بسامد آداب و رسوم و هنر قومی از جمله موسیقی، آواز، رقص و... شناختی هنری نیز از جامعه و اجتماع مردمان جنوب را بدست می دهد. دستاورد این پژوهش و هدف اساسی از طرح این مفهوم که به روش توصیفی تحلیلی بر اساس مجموعه اشعار شاعر صورت پذیرفته است، باز شناساندن زمینه های جامعه زیستی شاعر است که بررسی ها نشان می دهد اندیشه ها و مضامین فرهنگی که شاعر به زیباترین و موثرترین شکل شعری از آن استفاده کرده است به خوبی توانسته است معرف جامعه شناختی شعری وی باشد که در واقع همان جامعه زیستی اوست و از سویی در اشعار شاعر تمامی نمود و جلوه های جنوبی که ترکیبی از جغرافیا و فرهنگ مردمان جنوب است نیز بیانی هنری به خود گرفته و در راستای جامعه شناختی اقلیم جنوب صورت گرفته است که در مجموع از طریق چنین ابزاری می توان به جامعه شناسی هنر و ادبیات دست یافت و به مدد آن منبع جامعه شناختی ارزشمند و دقیقی از منطقه جنوب ارائه داد.

جامعه شناسی ادبیات، بومی گرایی، درون مایه، شعر، علی باباچاهی