حسین صابری ورزنه - هیئت علمی دانشگاه تهران،

مفهوم ایمان در تاریخ تفکر دینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در حوزه های بحثهای الهیاتی، نجات شناختی، روان شناسانه، معرفت شناختی و . . . دیدگاههای بسیاری در ارتباط با آن مطرح شده است. در حوزه مسیحیت که مبتنی بر آموزه های کتاب مقدس مسیحی است، مسئله ایمان بیشتر ناظر به تثلیث و به خصوص تجسد تاریخی خداوند در کسوت عیسی مسیح است. البته در عهد عتیق ایمان عمدتا ناظر به باور به خدایی واحد و عمل به دستورات اوست. در دوره آباء کلیسا نیز مسئله ایمان بالخصوص در بحث نسبت بین ایمان و عقل بسیار دامنه وسیعی داشته و طیف های مختلفی از آراء را به خود دیده است. همچنین مسئله فیض الهی نیز با توجه به تاکیدی که الهیات پولسی بر آن می نهد، در بحثهای آباء کلیسا و متالهان قرون وسطی و فیلسوفان مسیحی معاصر بسامد بسیاری داشته است. در این مقاله تلاش شده است تا با روشی توصیفی-تحلیلی، نگاهی به سیر مفهوم ایمان از عهدین تا انتهای دوره آباء کلیسا داشته باشیم.

ایمان، مسیحیت، خدا، آباء مسیحی، عهد جدید