فرزاد برزگر - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محسن اسکندری - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محمد فیاض - عضو هیئت علمی گروه مهندسی عمران، دانشگاه جامع امام حسین (ع)

با گسترش حملات تروریستی و وجود خطرات جانی و مالی، افزایش مقاومت سازه ها، به خصوص سازه هایی مانند ساختمانهای دولتی مهم، تجهیزات و انبارهای نظامی، کارخانجات شیمیایی، نیروگاه های سوختی، نیروگاه های اتمی، پل های استراتژیک ، ترمینال های حمل و نقل و مراکز پر جمعیت ضروری به نظر میرسد. با توجه به ویژگی های منحصر به فرد بتن های الیافی به نظر میرسد، می توان از این نوع بتن به عنوان ماده ای مناسب، جهت ساخت انواع سازه ها در برابر بارهای ضربه ای و انفجاری استفاده کرد. با توجه به جدید بودن موضوع بارگذاری ضربه ای در مقایسه با بارگذاری استاتیکی و پیچده بودن معادلات تئوری و نیز پرهزینه بودن آزمایش های مربوطه، مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی هنوز در حال بررسی گسترده این موضوع هستند. بروز ترک در بتن و در حد فاصل ملات سیمان و سنگ دانه های درشت که به ناحیه انتقال در بتن معروف است، باعث آسیب پذیری آن در مقابل بار های ضربه ای شده است. به همین جهت یکی از راه حل های قابل ارائه برای رفع این مشکل استفاده از الیاف فولادی، پلی پروپیلن و نایلون می باشد. استفاده از الیاف، سبب جلوگیری از رشد ترک و افزایش شکل پذیری بتن می شود.هدف کلی از این تحقیق بررسی عملکرد الیاف فولادی و پلی پروپیلن و شیشه و هیبرید آن ها در بتن می باشد و این که آیا الیاف پلی پروپیلن میتواند جایگزین آرماتور فولادی در بتن باشد یا نه

بتن الیافی، الیاف فولادی، الیاف پلی پروپیلن،×الیاف شیشه، ضربه، انفجار