عطیه عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت اجرایی، گرایش استراتژی، موسسه آموزش عالی فارابی

هدف اصلی از انجام این پژوهش، یافتن راهکارهایی برای افزایش سلامت روان دانشجویان است. بدین منظور این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا میزان فعالیت در شبکه های اجتماعی بر سلامت روان دانشجویان تاثیر گذار هست یا خیر که میزان فعالیت بر اساس واحد زمان و تعداد شبکه های اجتماعی عضو، سنجیده میشود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان 18-30 سال دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران است که از این میان تعداد 380 نفر به عنوان نمونه، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه 90-SCL است که برای سنجش 9 زیر مولفه از سلامت روان (شکایت جسمانی، وسواسی- جبری، حساسیت در روابط، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی، افکار پارانوئید، روانپریشی) استفاده میشود. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی چند گانه به شیوه گام به گام در نرم افزار SPSS و آزمون Z فیشر تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که از بین متغیرهای وارد شده به تحلیل تنها متغیر مدت زمان صرف شده در شبکه های اجتماعی، به طور معناداری پیش بینی کننده ی سلامت روان دانشجویان می باشد و رابطه ی معناداری بین زمان مصرفی و میزان فعالیت در شبکه های اجتماعی و سلامت روان دانشجویان وجود دارد، به طوری که با افزایش زمان صرف شده و میزان فعالیت در شبکه های اجتماعی، میزان سلامت روان دانشجویان کاهش می باید. همچنین رابطه ی معناداری بین زمان مصرفی در شبکه های اجتماعی و 9 زیر مولفه ی سلامت روان دانشجویان وجود دارد.

شبکه های اجتماعی، فضای مجازی، سلامت روان، دانشجویان، جوانان