رضا یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، ژئوتکنیک، دانشگاه صنعتی قم
محمدسجاد سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، ژئوتکنیک، دانشگاه صنعتی قم
امیرعباس عموئی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، ژئوتکنیک، دانشگاه صنعتی قم
مرتضی جیریایی شراهی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی قم

انفجار پدیده ای با ماهیت تصادفی است که علاوه بر ایجاد اثراتی همچون شوک ناگهانی، امواج فشاری و کششی در محی ایجاد نموده و سازه ها و موانع موجود در مسیر خود را تحت تاثیر قرار می دهد. سازه های در معرض بارهای انفجاری جهت جذب انرژی، وارد محدوده تغییر شکل های فرا ارتجائی می شوند. در نتیجه مصالح تشکیل دهنده سازه باید دارای رفتار فرا ارتجاعی و شکل پذیری مناسب باشند. بتن به عنوان یک ماده پر کاربرد در ساخت و ساز همواره مطرح بوده است؛ بنابراین بهبود خواص این ماده پر کاربرد در سازه هایی که در خطر احتمال انفجار وجود دارند مهم است. بتن ماده ای است ترد و شکننده که در کشش ضعیف بوده و بخصوص در سنین اولیه بسیار در معرض ترک خوردن است. برای اصلاح ضعف بتن یعنی خاصیت ترد شکنندگی در مقابل امواج ناشی از انفجار(موج فشار و ضربه) احتیاج به بتنی همگن داریم. این ضعف بتن در عمل با مسلح کردن بوسیله میله های فولادی یا آرماتور برطرف می شود، اما از آنجایی که آرماتورها منحصرا بخش کوچکی از مقطع را تشکیل می دهد، تصور اینکه مقطع بتن یک مقطع ایزوتروپ و همگن تشکیل دهد چندان صحیح نیست. بتن الیافی، به منظور ایجاد شرای ایزوتروپی و نیز کاهش ضعف شکنندگی و تردی بتن از رشته های نازک و نسبتا بلندی که در تمام قسمت های بتن بطور همگن پراکنده می گردد، استفاده می شود. این الیاف که بیشتر شامل الیاف فولادی، پلی پروپیلن و گاه کربن نیز می شود، در ساخت انواع بتن های الیافی کاربرد فراوان دارد.

بتن مسلح الیافی، انواع الیاف بتن، خواص و کاربرد الیاف، انفجار و ضربه