زهرا اقدامی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز

هدف از پژوهش حاضر تبیین افکار خودکشی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده بر اساس نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری را دانشجویان دانشگاه شیراز تشکیل می داد که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور 354 دانشجو ( 214 دختر، 140 پسر) بر اساس روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس افکار خودکشی ( بک و همکاران، 1996 )، پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده ( فیتزپاتریک وریچی، 1994 ) و پرسشنامه مقابله چند بعدی ( اندلر و پارکر، 1990 ) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر از نوع معادلات ساختاری نشان دادند مدل پیشنهادی، با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و اثر مستقیم الگوهای ارتباطی خانواده بر افکار خودکشی تایید شد. همچنین مدل نشان داد که الگوهای ارتباطی خانواده به واسطهراهبردهای مقابله ای بر افکار خودکشی تاثیر دارد. یافته ها بیانگر آن است که الگوی ارتباطی گفت و شنود به صورت منفی و الگوی همنوایی به صورت مثبت، راهبردهای مقابله ای را پیش بینی و راهبردهای مقابله ای،افکار خودکشی فرد را تعیین می کند.

الگوهای ارتباطی خانواده، افکار خودکشی، راهبردهای مقابله ای