سیداحمد حسینی - عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
محمودرضا طباطبایی - عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران

مدیریت سیلاب به فرآیندهای فراگیری در مهار سیل اطلاق می شود که گسترش سیلاب و خسارت ناشی از آن را تعدیل می کند. اقدامات سازه ای و مدیریتی زیادی برای مقابله با انواع آلودگی های رواناب های شهری نظیر رسوب، نیترات، فسفر و فلزات سنگین وجود دارد. بهترین اقدام مدیریتی برای یک سیلاب مناسب ترین راهی است که برای پیش گیری و یا کاهش آلودگی رواناب ناشی از بارش وجود دارد. این اقدامات ازنظر اندازه به پروژه های نسبتا بزرگ چندین هکتاری نظیر حوضچه های مرطوب و تالاب ها، تا پروژه های کوچک محلی نظیر باغ های بارانی برای گرفتن رواناب یک حیاط تقسیم می شود. انتخاب اقدام مناسب بستگی به اندازه و خصوصیات حوزه آبخیز، ارزش زمین، هزینه احداث و نوع آلودگی موردنظر برای پالایش دارد. نوع آلودگی که باید کنترل شود، وسعت حوزه آبخیز، میزان تراوایی زمین، و مقدار زمین موجود برای سازه، همگی بر انتخاب بهتری ناقدام مدیریتی تاثیر دارند. شماری از روش های مدیریتی و ویژگی های فنی کاربرد هریک از آن ها، نظیر استفاده از حوضچه های مرطوب، تالاب های سیلاب گیر، چاه های نفوذ، حفاظت بیولوژیکی یا باغ های بارانی ، فیلترهای ماسه ای و پخش کننده های سطحی و رودکنارها در این مقاله بحث شده اند.

آلودگی، چاه های نفوذ، حفاظت بیولوژیکی، حوضچه های مرطوب، رواناب، سیلاب گیر، فیلترهای ماسه ای، مدیریت