سیدابوالفضل موسوی فاضل - کارشناسی ارشد رشته حقوق گرایش تجارت بین الملل – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

در هزاره سوم شرکت های بیمه در تجارت ، به دلیل پذیرش ریسک و خطرات احتمالی نقش بسزایی دارند ، تا جایی که کاهش ریسک و خطرات احتمالی پذیزش شده نیز برای شرکت های بیمه اهمیت بسیار بالایی یافته است .یکی از روش های کاهش ریسک برای شرکت های بیمه ، انتقال قسمتی از ریسک به شرکت های بیمه اتکایی می باشد که شرکت های بیمه اتکایی به عنوان پذیرنده ریسک شرکت های بیمه گر مستقیم به دو شاحه اصلی از لحاظ فرم و شکل و فنی تقسیم خواهد شد .بیمه اتکایی که در کشور های غربی شکل گرفته است و در آنجا رو به گسترش می باشد از ابتدا به دلیل خصوصیات خاصی که داشته است اشکالاتی بر قرارداد آن وارد بوده است که پس از بررسی و اعلام نظرات حقوق دانان ، و تغییرات گسترده در قوانین ، نهایتا اتحادیه اروپا دستورالعملی را در سال 2005صادر نموده است که کشورهای عضو نیز موظف به تبعیت از این دستورالعمل و تفییر قوانین متناسب تا سال 2007 بوده اند .در کشور ایران نیز با توجه وجود نظریات فقهی موافق در خصوص عقد اعاده التامین در دهه های اخیر قانون بیمه مرکزی ایران و بیمه گری مصوب سال 1350 ، زمینه گسترش این نوع بیمه فرعم گردیده است.با وجود پیشرفت رو به گسترش بیمه اتکایی در کشورهای غربی، اشکالاتی از ابتدا بر قرارداد بیمه و بیمه اتکایی به سبب خصوصیات خاص آن، وارد بوده است که به طرق مختلف پاسخ داده شده است. اتحادیه اروپایی پس از تغییرات فراوان قانون گذاری، آخرین دستورالعمل را در سال 2005 به تصویب رسانده و کشورهای عضو موظف به وارد کردن این قاعده تا سال 2007 در مقررات خود بوده اند. با وجود نظریات موافق فقهی که در خصوص عقد اعاده التامین در ده ههای اخیر عنوان گردیده است، در ایران نیز با تصویب قانون بیمه مرکزی ایران و بیمه گری سال 1350 رویکرد جدیدی در جهت گسترش این نوع از بیمه به کار گرفته شد.

بیمه اتکایی، تجارت ، تجارت بین الملل ، حقوق بیمه ، حقوق بانکی