حسین یاوری - کارشناسی ارشد معماری

امروزه آموزش معماری در کشور ما به طور سازمان یافته و مدرسه ای، از دانشگاه آغاز نمی شود؛ بلکه هنرستانهای فنی و حرفهای آموزش و پرورش هستند که اولین گام آموزش معماری را برمی دارند. آموزش معماری در این هنرستانها عمدتا در فضای بسته صورت میگیرد و بردن آموزش به فضای باز برابر است با بی نظمی، اغتشاش و رهاشدن کلاس از دست معلم. این در حالی است که به نظر بسیاری از روانشناسان، فضای باز، نفشی موثر در فرایند یادگیری، و احساس و ادراک هنرجویان دارد. بنابراین، به نظر میرسد که فضاهای باز، قابلیتهایی دارند که میتواند کیفیت یادگیری و آموزش معماری را ارتقا بخشد. در این نوشتار پس از معرفی دروس معماری که در هنرستانهای کشور آموزش داده میشود، فرایند یادگیری هنرجویان معماری و سپس قابلیتهای محیطی فضاهای باز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. پس از آن به معرفی دروسی که امکان استفاده از فضای باز برای آموزش آنها وجود دارد، پرداخته شده و در پایان راهکارهایی برای طراحی فضاهای باز متناسب با آموزش برخی از دروس معماری ارائه میگردد. در این پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی، بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی استفاده شده است.

آموزش معماری، فضای باز، هنرستان فنی و حرفه ای، یادگیری، هنرجوی نوجوان