نسترن امینی - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه یزد
حسین مهدوی پوربابکی - استادیار گروه معمار دانشکده هنر ومعمار دانشگاه یزد

فرآیند انتقال مصالح ساختمانی از مبدا به محل ساخت همواره بیشترین هدر رفت انرژی را به همراه داشته است. بنابراین استفاده از مصالح ساختمانی از محیط طبیعی به عنوان یک اصل در معماری ایرانی مورد توجه بوده است. گیاه نی به دلیل منشا طبیعی داشتن و فراوانی که در نیزارهای جنوب ایران دارد، در بخش های مختلف ساختمان کاربرد داشته است اما امروزه به کارگیری این مصالح طبیعی به دست فراموشی سپرده شده است.در نوشتار حاضر بر مزیت های استفاده از مصالح بوم آورد به خصوص بهره وری آسان و صرفه جویی در مصرف انرژی تاکید شده است و سپس از گیاه نی به عنوان یک مصالح بومی که از دیرباز در خانه های روستایی خوزستان و نیز درهورها مورد استفاده قرار می گرفته یاد شده است.در ادامه با به دست آوردن آمار تقریبی رشد این گیاه در تالاب های خوزستان گیاه نی را به عنوان یک مصالح بومی در خوزستان معرفی کرده و سپس به بررسی ویژگی های این گیاه از قبیل سبکی، عایق بودن در برابر حرارت و نیزسازگاری با اقلیم خوزستان پرداخته است. پس از آن با بررسی ویژگی های گیاه نی در قالب ویژگی های محیطی، سازه ای،معماری و اجرایی بر امکان استفاده گسترده از آن در صنعت ساختمان به خصوص در استان خوزستان به علت فراوانی تاکید شده است.این پژوهش از نوع کیفی بوده و به روش توصیفی به بررسی امکان توسعه کاربرد گیاه نی در ساخت و سازهای استان خوزستان پرداخته است.

نی،مصالح بومی،صفحات نی،خوزستان،اقلیم