حسن بیگ محمدی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام. ایران وکیل پایه یک دادگستری
حمزه رضایی - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی. مدرس دانشگاه

تبعید در لغت به معنای دور کردن، راندن (از شهر و جایی) و نفی بلد می باشد. تبعید در اصطلاح یعنیبیرون راندن کسی از شهر یا آبادی معین به نقطه دیگر از کشور است که غالبا به صورت اقامت اجباری درنقطه معین یا ممنوعیت از اقامت در محل معین اعمال می گردد. کیفر تبعید یکی از مجازات هایی پذیرفتهشده در شرع مقدس اسلام است. شارع مقدس در مورد جرایم خاص اعمال این کیفر را بر علیه مرتکب آنجرایم واجب دانسته است. دین مقدس اسلام برای هر کدام از جرایمی که در سطح جامعه صورتمی گیرد، کیفرهای خاصی را در نظر گرفته است. اصولا یکی از مباحث مهم فقهی که فقهاء و حقوق داناندر کتاب های خود به کرات به آن پرداخته اند بحث حدود و تعزیرات است. هدف شارع مقدس از وضعاین مجازات ها در درجه اول این است که تا آنجا که ممکن است جلوی ارتکاب جرایم را بگیرد، بهعبارت دیگر هدف اصلی شارع مقدس از وضع مجازات ها برای جرایم، جنبه بازدارندگی آن است یعنیافراد جامعه بدانند که در صورت ارتکاب جرم، مجازات سنگینی را تحمل خواهند نمود لذا فکر تحملکردن چنین مجازاتی آن ها را از ارتکاب جرم باز می دارد. لذا ما در این مقاله بر آن بوده ایم که این کیفر رابا توجه به قوانین کیفری به طور کامل بررسی و همچنین به چگونگی اعمال این کیفر در رویه قضایی بپردازیم.

تبعید، کیفر تبعید، زمان در تبعید، مکان در تبعید، مبنای کیفر تبعید، ماهیت کیفر تبعید