ابراهیم لطیفی خواه - دانشجوی سابق دکتری تخصصی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز و عضو هیئت علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
سعید عشقی - استاد بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز
علی قرقانی - دانشیار بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز
فاطمه رزاقی - استادیار بخش مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز

به منظور بررسی پاسخ ده رقم توت فرنگی به تنش شوری و شناسایی تفاوت تحمل رقم ها به شوری آزمایشی در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سالهای 1394، 1395 و 1396 انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا0 تصادفی با دو فاکتور شوری 4) سطح شامل: 0 (شاهد)، 20، 40 و 60 میلی مولار) و رقم (ده رقم) انجام شد. در هر تیمار 4 تکرار یا چهار گلدان وجود داشت و در هر گلدان دو گیاه کشت شد. بوته های یکنواخت توتفرنگی (ده رقم) در گلدانهای 4 لیتری که با کوکوپیت و پرلیت به نسبت 1:1 پر شده بودند کشت شد. رطوبت نسبی گلخانه حدود 65±5 درصد بود. پس از استقرار گیاهان تیمارهای شوری شروع شد. آبیاری گیاهان با محلول غذایی نیم هوگلند و سپس با محلول غذایی هوگلند کامل انجام شد. نتایج نشان داد که شوری دارای تاثیر منفی بر بیشتر ویژگی های مورد ارزیابی بود و باعث کاهش فعالیت فتوسنتزی و محتوای کلروفیل برگ، کاهش سطح برگ، کاهش وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، کاهش طول میوه اول و دوم و کاهش عملکرد تک بوته گردید. رقم های ʼآروماس ʻ ، ʼپاروس ʻ، ʼسلوا ʻ، ʼکردستان ʻ، ʼکاماروسا ʻ، ʼپاجرو ʻ و ʼگاویوتا ʻ درمقایسه با رقمهای ʼکوئین الیزا ʻ، ʼمیشنری ʻ و ʼچندلر ʻ نسبت به تنش شوری متحمل تر بودند.

توت فرنگی، عملکرد، کلرید سدیم ، وزن میوه، ، هیدروپونیک