عسگر بابازاده - استاد یار و عضو هیت علمی دانشکده علوم قرآنی خوی،

زبان عربی از فصاحت بیشتری نسبت به سایر زبانها برخوردار است و قرآن نیز در اوج فصاحت و بلاغت نازلشده بنابراین کار ترجمه برای مترجمان دشوار و ارجمند است. در میان ترجمه ها ترجمه ای که بتواندفصاحت، بلاغت، نکات صرفی و نحوی و مفاهیم بلند این کتاب را تا حد خوبی به مردم برساند برتر است. دراین مقاله سعی بر این است که با بررسی سه ترجمه از سوره الرحمن که توسط آقایان مکارم، رضایی و فولادوند نگاشته شده است. ضمن بررسی اشکالات آن به بیشتر شناساندن شیوایی و مفاهیم بلند قرآن اهتمام ورزیده و خوانندگان را بیشتر با این شیوایی و مفاهیم آشنا کرد. آنچه که در این تحقیق به دست آمد این بود که بیشتر اشکالات ترجمه ناشی از کم توجهی مترجمان کتاب خدا نسبت به مسائل صرفی و نحوی بلاغی است.

آسیب شناسی، سوره الرحمن، ترجمه، نقد ترجمه