فرانک منطقی - دانش آموخته ارشد حقوق خصوصی - مدرس دانشگاه پیام نور

جامعه بین المللی که متشکل از واحدهای سیاسی مختلف و مستقل است در بطن خود تضاد منافع ملی دولتها راکه خود ناشی از عوامل سیاسی، اقتصادی، نظامی، تاریخی و ... است، دربردارد. این عوامل گوناگون ملی سبب شده است که اصل حاکم برروابط بین الملل اصل رقابت و سلطه جویی باشد که این خود منشاء پیدایش پدیده ای است که آن را اختلافات بین المللی می نامیم. از آنجا که نزاع و خصومت نمی تواند پایدار و دائمی باشد و به کار گیری وسایل جنگ مدرن ( مانند سلاح های هسته ای ) نیز نه تنها ویرانگر دو کشور متخاصم است بلکه جامعه بین المللی را تهدید می کند، توسل به زور به مرور زمان مطرود شمرده شدوکشورها در صدد دستیابی به راه های مسالمت آمیز حل اختلافات بین المللی خود برآمدند. مساله بروز اختلاف میان تابعان حقوق بین الملل، مخصوصا کشورها، امری اجتناب ناپذیروحل آن به طرق غیرمسالمت آمیز محکوم و مردود است. البته روشهای حل و فصل اختلافات خصوصا روش سیاسی (غیر حقوقی)ازشیوه های مرسوم بوده وکنوانسیونهای متعددی به شیوه هایی مانندمیانجی گری، تشکیل کمیسیون تحقیق و ... به شیوه های سیاسی اشاره دارند.

اختلافات بین المللی، سازش، تحقیق، میانجی گری، مساعی جمیله، مذاکره.