مجید رضا مومنی - عضو هیات علمی گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی
بهرنگ مودب - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز دانشگاه علامه طباطبایی

تصور می شد که پایان جنگ سرد منجر به تعدیل و پایان بسیاری از منازعات منطقه ای گردد. متاسفانه این امر نه تنها تحقق نیافته است بلکه شاهد افزایش چنین تعارضات نیز بودهایم. بحران قره باغ یکی از بحرانهای قدیمیدر منطقه است که دارای ابعاد منطقه ای و بین المللی گردیده و به عنوان یک چالش اساسی میان دو جمهوری آذربایجان و ارمنستان مطرح و دو کشور را در مسیر جنگ و نبردهای خونین قرار داده است. با شدت گرفتن بحران قره باغ، تلاش های جدی توسط کشورهای منطقه، سازمانهای بین المللی و دیگر ارکان جامعه بین المللی به منظور رفع مناقشه و استقرار صلح در این منطقه صورت پذیرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا ابعاد گوناگون این بحران منطقه ای و فرآیند صلح بین دو کشور درگیر مورد کنکاش و بررسی قرار گیرد. در این راستا، سوال اصلی که مطرح می شود این است که چرا سازمان ها و تشکل های بین المللی در پایان بخشیدن به بحران قره باغ و استقرار صلح پایدار در منطقه موثر نبوده اند فرضیه ایی که در پاسخ به این سوال کلیدی ارائه می شود بر این امر استوار است که عدم تحقق صلح پایدار و پیچیدگی بحران قره باغ متاثر از منافع و اهداف متعارض بازیگران منطقه ای و فرا منطقه ای در تحولات این منطقه می باشد. این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع اولیه و ثانویه شامل اسناد، گزارش ها، کتب، مقالات و سایت های اینترنتی مورد بررسی قرار می گیرد.

صلح، بحران قره باغ، سازمان های بین المللی، جمهوری آذربایجان، جمهوری ارمنستان