ناهید طیبی - سطح ۳ فقه و اصول و مدرس و پژوهشگر جامعه الزهرا (س)، دانشجوی دکتری تاریخ اهل بیت جامعه المصطفی العالمیه

اعتقاد به اصل امامت و ضرورت وجود امام در هر زمان، نیز ظهور آخرین پیشوای معصوم در آخر الزمان، از اصول اساسی کلام شیعی است. مساله سیره امام زمان (ع) پس از ظهور در خصوص صلح و جنگ و میزان اعتبار روایات و گزارش های بیانگر این سیره دارای اهمیت ویژه است. ارائه سیره خشونت گرا و صلح گریز امام (ع) در روایات متقدم از یک سو چهره امام را به عنوان مصلح و منجی جهانی مخدوش کرده و از سوی دیگر تفکر مهدویت را به چالش کشانده است. از این روی، نگاهی دقیق و عمیق به داده های موجود در زمینه صلح و جنگ امام موعود و اعتبار سنجی آنها و ترسیم چهره واقعی او به دور از پیرایه ها ضروری است. بر اساس دستاورد تحقیق حاضر، سیزده روایت در باب 13 از کتاب الغیبه نعمانی سنگ بنای این گزارش ها است که بیشتر آنها به سبب وجود مجاهیل، راویان فرقه های غیر امامی و راویان عامی فاقد سند صحیح است و به جهت ناسازگاری با روح حاکم بر شریعت اسلام، سیره نبوی و علوی و مخالفت صریح با احکام فقهی و اخلاقی از درجه اعتبار ساقط است. در برابر، روایات صحیحی وجود دارد مبنی بر این که وی به سیره پیامبر (ص) و امام علی (ع) رفتار می کند و سیره آنان هم رحمت ، تالیف قلوب و بخشش بوده است. با یافتن انگیزه جعل و زمینه های ساختن این روایات دروغین می توان بخش های ناگفته ای از تاریخ اسلام را واکاوید.

قائم (ع)، کتاب الغیبه نعمانی، صلح، اعتبارسنجی روایات، سیره امام مهدی (عج)