داود کاظمی - کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

سیستمهای حمل و نقل شهری به عنوان یکی از اجزای مهم و کلیدی در برنامه ریزی و مدیریت شهری نقش بسزایی درپیشبرد نظام توسعه شهری در چارچوب توسعه پایدار دارند. حال آنکه بایستی توجه داشت، نظام حمل و نقل عموما در کشورهای در حال توسعه تاثیر بسزایی در اختلال در نظام توسعه پایدار شهری دارد . میزان تولید گازهای گلخانهایمونو اکسیدکربن و نیتراتها ناشی از ترافیک و سفرهای درون شهری مبین این امر است. سیستم حمل و نقل هوشمند به عنوان نظامی مبتکرانه در سیستم حمل و نقل و توسعه پایدار شهری در سالهای اخیر مطرح گردیده است. نقش این سیستم متعادل کردن تقاضا برای سفرهای درون شهری و فشار روانی و اجتماعی ناشی از حمل و نقل و ترافیک شهری است. این سیستم بوسیله به کاربست سیاستهایی نظیر استفاده بهینه از تاسیسات و تجهیزات حمل و نقلی، ارتقا امنیت شبکه، کاهش گازهای گلخانه ای، ارتقاء سیستمها و خدمات حمل و نقل عمومی و کاربست تکنولوژیها و فنآوری - های نوین در این زمینه سعی در رسیدن به این هدف دارد. این در حالی است که نظام توسعه حمل و نقل شهری در ایران و خصوصا کلانشهرها فارغ از کاربست چنین نظامهای نوینی در سیستمهای حمل و نقل شهری از جمله مهمترین عوامل در نا پایداری توسعه شهری به شمار میروند. در این مقاله سعی برآن است ضمن بازشناسی ضرورتها و چارچوب این سیستم هوشمند حمل و نقل به تبیین الگوی کلی از این نظام پرداخته شود.

توسعه پایدار، سیستم هوشمند حمل و نقل، نا پایداری، ترافیک، حمل و نقل عمومی