ارمغان بغوری - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه تهران
مرضیه دارابی - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه تهران

مفهوم توسعه پایدار مبین توسعه ای است متعادل، همه سونگر و عدالت محور که می توان آنرا در قالب ایجاد تعادلی پویا ومتوازن مطرح نمود. درمیان مباحث گوناگون حوزه توسعه پایدار، شاید یکی از تاثیرپذیرترین بحث ها حمل و تقل پایدار باشد که به دنبال آن شهرها را کانون مصرف انرژی قرار می دهد. امروزه اغلب متخصصان حوزه های حمل و نقل و انرژی، بر این باورند که حمل و نقل شهری به عنوان عمده ترین مصرف کننده بوده و درپی آن برایجاد جایگزین های واقعی برای وسائل حمل و نقل شخصی و ارائه سیاست های تشویقی جهت کاهش استفاده از آن در راستای اهداف توسعه پایدار شهری اذعان دارند. کشورما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و دائما چالش های حمل و نقل شهری بیشتری نمایان می شوند. هرچند تاکنون روشهای جایگزینی حمل و نقل شخصی بسیار مورد بحث قرار گرفته است، اما روش مطلوبی که امکان انطباق با شرایط بومی هر محله یا شهر را دارا باشد چندان مورد توجه نبوده است. در این مقاله کوشش شده است معیارهای اصلی به منظور دستیابی به حمل ونقل پایدار در محله انتخاب ومورد بحث و ارزیابی قرارگیرد همچنین از مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبیAHP به دلایل سادگی، انعطاف پذیری،دربرگرفتن معیارهای کمی و کیفی و همچنین امکان رتبه بندی راهکارها و معیارهای مرتبط استفاده شده؛ معیارها و زیرمعیارهایی برای یافتن راهکار مناسب حمل ونقل در محلات و به دنبال آن مصرف بهینه انرژی و توسعه پایدار محله ای در نظر گرفته شده است. به عنوان مطالعه موردی محله گیشا بر اساس معیارهای ارائه شده مورد مطالعه و ارزیابی قرارگرفته؛ راهکارهای مناسب حمل و نقل با توجه به ویژگی های گوناگون آن، اولویت بندی می شوند. این فرآیند بدلیل قابلیت انعطاف و ارزش گذاری متفاوت در شرایط خاص هر مکان، قابل تعمیم و توصیه برای سایر محلات شهری نیز می باشد.

توسعه پایدار- حمل و نقل پایدار شهری- فرآیند تحلیل سلسله مراتبیAHP) ،محله گیشا