علی خسروی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای؛ دانشگاه تربیت مدرس تهران
پوران حبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری؛ گرایش برنامه ریزی مسکن و بازآفرینی

امروزه در بسیاری از مناطق کشور و هشرهای آن می توان محلات غیرسمی را مشاهده نمود که هرگونه برنامه ریزی و اقدام در بافت های این محلات، به دلیل خصوصیات متمایز اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، حقوقی و زیست محیطی این پهنه ها، دقت و ظرافت خاص خود را می طلبد، بنابراین برنامه ریز مردم محور و مشارکت پایدار مردمی در این خصوص اهمیت ویژه ای دارد. رویکرد توانمندسازی از جمله رویکردهای ساماندهی بافت های فرسوده شهری است که تاکید زیادی بر برنامه ریزی مردم محور و گروه های ذینفع دارد. هدف اساسی این پژوهش بررسی نقش مشارکت مردمی در توانمندسازی بافت محلات غیررسمی است که جهت انجام مطالعات میدانی وتحلیلی محله زینبیه در شهر اصفهان را انتخاب نموده است که در زمره پژوهش های توصیفی تحلیلی و کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری آن ساکنین محله و مسئولین مرتبط در سازمان ها و نمونه آماری آن تعداد 200 نفر که با استفاده از روش نمونه گیری کوکران انتخاب گردیده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار SPSS و اکسل انجام گردیده است. نتایج نشان داده است که مشارکت مردمی تاثیر مستقیم و معناداری بر توانمندسازی محلات غیررسمی و محله زینبیه دارد. بعلاوه نتایج نشان می دهد که 35 درصد تغییرات توانمندسازی محله زینبیه به وسیله متغیر مشارکت مردمی قابل پیش بینی است.

حاشیه نشینی، محلات غیررسمی، مشارکت مردمی، توانمندسازی، زینبیه اصفهان