پیمان حسینی - گروه زبان و ادبیات انگلیسی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، دانشگاه گیلان ، گیلان ، ایران

این تحقیق در مرحله اول سعی بر این دارد که مسیرهای نا صحیحی که ادبیات مهاجرت ایران در راستای گسترش و جهانی شدن طی کرده را مورد بررسی قرار دهد و سپس در پرتو آخرین یافته های فیلسوف و منتقد امریکایی، جودیت باتلر، تدبیری نوین برای بهبود و پیشرفت شرایط یاد شده ارائه دهد. سوالات محوری این پژوهش عبارت اند از: عوامل گفتمان محوری که علی رغم تلاش های متعدد در گسترش و ترویج ادبیات مهاجرت فارسی، باعث بازدارندگی و محدودیت جغرافیایی این فرایند می شوند کدامند و اینکه چاره اندیشی برای مقابله با عواملی همچون محدودیت زبانی و انزوای هویت فرهنگی در چه چارچوب نظری، کاربردی تر است برای پاسخ به این سوالات، ابتدا ریشه های موانع پیشرفت و چگونگی تداوم آنها در سطح گفتمان مورد تحلیل قرار گرفته و سپس راه های غلبه یافتن بر آنها با بهره گیری از فلسفه باتلر، بخصوص در بستر مفاهیمی همچون پرکریته2 و یا همان مخاطرت و پرفورمتیویته3 یا همان عمل کنندگی ارائه شده است. استدلال این تحقیق بر این است که صرفا ترجمه آثار معاصر فارسی به زبان های غالب، خلق آثار بومی و یا حتی نوشتن به زبان های خارجی رویکردهای گره گشایی نیستند و آنچه نیاز است تجلی فرا زبانی معانی در قالب ارزش های فرهنگی است. بر اساس یافته های این مقاله، این مهم زمانی ممکن می شود که نویسندگان برجسته ادبیات مهاجرت و حتی مترجمان بتوانند ابتدا آنچه که باتلر تکرر 4 قدرت می نامد را در ساختمان گفتمانی آثار خویش نهادینه سازند. این روند با ایجاد پیوستگی در تفاوت زبان سوژه ها، از سویی باعث کاهش مخاطرت و افزایش اثر پذیری عمل کنندگی، و از سوی دیگر زمینه ساز سیر فرهنگی معنا خواهد شد.

ترجمه فرهنگی، مخاطرت، ادبیات مهاجرت، انزوای هویتی، عمل کنندگی، تکرر