سمیرا رحیمی آشتیانی - بخش فیزویولوژی و پروتئومیکس, پژوهشکده کشاورزی ایران
طاهره حسنلو - دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
محمدرضا بی همتا - گروه بیوتکنولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران

سیل ی مارین یک ماده پلی فنولیک ضد هپاتوتو کسیک است که از دانه های گیاه مریم (Silybum marianum) استخراج می شود. سیلی مارین به ترکیب سه فلاونولیگنان مختلف اطلاق می شود. سیلی بین بیشترین فعالیت زینتی و ترکیب اصلی سیلی مارین هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی و خواص دارویی می باشد. از آنجایی که پتانسیل و سرعت تولید این مواد در شرایط طبیعی بسیار محدود می باشد, از طریق کشت سلول های گیاهای به روش مختلفی از جمله استفاده از تکنیک انگیزش با استفاده از محرک ها می توان میزان تولید متابولیت های ثانویه را افزایش داد. در این تحقیق PbNO3 با غلظت های مختلف (1,0/8,0/4,0/2 و 2 میلی مولار) به عنوان محرک به منظور افزایش تولید سیلی مارین و بررسی میزان سیلی بین تولید شده در کشت سوسپانسیون سلولی گیاه خار مریم استفاده شد و نمونه برداری در 6 زمان مختلف (144,72,48,24,12 و 216 ساعت) انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که PbNO3 باعث افزایش 5 برابری میزان سیلی بین نسبت به گروه شاهد, در محیط های تیمار شده با 1 میلی مولار PbNO3 در پایان 72 ساع شد.