حسین ایرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، ایران
محمد شیخی - دانشیار، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، ایران

با وقوع انقلاب صنعتی شهرها دچار دگرگونی شدند. با ورود کارخانجات صنعتی به شهرها و پیشرفت تکنولوژی و بهداشت، مردم روستانشین در پی افزایش امکانات و بهبود نسبی رفاه زندگی و بهره مندی از امتیازات شهروندی از روستاها رویگردان شده و به شهرها هجوم آوردند. در نتیجه شهرها با انبوهی از جمعیت رو برو شده که بایستی امکانات مناسبی را از جمله شغل، اسکان و اوقات فراغت برای مهاجرین فراهم آورد. نیاز به مسکن همچون سایر نیازهای اساسی انسان بایستی در وهله اول رفع شود و در صورت رفع نشدن آن شاهد بسیاری از مسایل و مشکلات در عرصه شهری، اجتماعی خواهیم بود. پدیده های ناخوشایند شهرهای امروزی از قبیل حاشیه نشینی و زاغه نشینی در اتر عدم سیاستگذاری مناسب در این مقوله اتفاق افتاده و عواقبی همچون پیدایش بزهکاری اجتماعی در این گونه از مساکن غیر رسمی به دنبال خواهد داشت که در نهایت می تواند تاثیر نامطلوبی بر چهره شهر بگذارد. ملت های گوناگون با توجه به فرهنگ و اقلیم و توان اقتصادی خود و بسیاری از عوامل دخیل دیگر در این امر سیاست های متنوعی را برای تامین مسکن اخذ نمودند. در این مقاله سعی شده تا با روش توصیفی – تطبیقی به بررسی سیاست های تامین مسکن کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه توسعه نیافته پرداخته و سیاست های فوق را مقایسه شده است.

تجارب، سیاست، تامین، مسکن، توسعه یافته، درحال توسعه، توسعه نیافته