سالومه سیدعلیخانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد خاک شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
مهدی شرفا - استادیار گروه خاک شناسی دانشگاه تهران

بیش از دو میلیون تن نفت در سال در جهان تولید می شود و آلایندگی خاکها و منابع آب زیرزمینی با هیدرو کربن های نفتی در اطراف پالایشگاه ها، جایگاه های سوخت گیری و محل عبور لوله های تاسیسات انتقال سوخت صورت می پذیرد که از جمله معضلات مهم محیط زیست به شمار می آید. هیدرو کربن های نفتی مذبور در مواد شیمیایی که توسط انسان برای فعالیت های مختلف شامل سوخت گیری وسائل نقلیه و گرم کردن منازل استفاده می شوند، به طور طبیعی وجود دارند. نشت ترکیبات نفتی تحت تاثیر نیروهای موئینگی و ثقلی منجر به حرکت عمودی در خاکهای غیراشباع شده و خلل و فرج خاک را پر می کند. هیدروکربن های نفتی (TPHs) به دلیل حلالیت، فراریت و قابلیت زیست تخریبی‏شان یکی از شایع ترین گروه های آلوده کننده ی آلی در محیط می باشند و برای بسیاری از ارگانیسم ها سمی شناخته شده اند که متاسفانه از طریق پالایشگاه ها، روانابها یا نشت از مخازن زیرزمینی سوخت، وارد خاک و آبهای زیرزمینی شده و وضعیت آنها را به مخاطره انداخته و سلامت بشر و محیط زیست را به شدت تهدید می‏کنند. پژوهش حاضر به منظور بررسی چگونگی کاهش هیدروکربن های نفتی منطقه باقرآباد شهر ری تهران، یکی از مناطق آلوده به هیدروکرین های نفتی داخل کشور، که در مجاورت پالایشگاه نفت قرار دارد جهت ارائه ی راهکار مناسب برای پاکسازی این منطقه صورت پذیرفت. نتایج بررسی نشان داد که با گذشت زمان شدت کاهش آلودگی، به طور طبیعی و بدون اعمال تیمار جهت پاکسازی کاهش می یابد و آلودگی تا مدت طولانی در خاک منطقه باقی می ماند که این مسئله برای محیط زیست و ساکنین منطقه بسیار مخرب است

آب، آلودگی، پالایشگاه، خاک، نفت، هیدروکربن، TPH