ریحانه صالحی نودز - دانشجو کارشناسی ارشد، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان-ایران
حسین خاکپور - دانشیار، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان - ایران
هادی زینی ملک آباد - استادیار ، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان - ایران

شکرگزاری یکیاز مولفه های مهم در روابط انسانی است؛ در برابر نعمت های خداوند وظیفه بندگی و در مقابل هم نوعان کمال قدر دانی است. قدردانی از خداوند یا مخلوقین آثار و پیامدهایی به همراه دارد. در این تحقیق به بررسی و تحلیل مفهومی و مصداقی شکر در صحیفه سجادیه پرداخته شده است. پژوهش پیش رو با روش توصیفی و تحلیلی و با استقصای تام فرازهای صحیفه سجادیه صورت گرفته است. از نظر مفهوم، شکر با هدایت انسان، پیوستگی و ابدی بودن شکر به سبب ازلی بودن نعمت های الهی و همچنین سیطره شکر و حمد الهی بر تمامی شکر ها تبیین می گردد. از دیدگاه مصداقی شکر در سه محور- شکر خالق – مخلوق؛ شکر مخلوق- خالق ؛ شکر مخلوق – مخلوق تبلور یافته است. از نظر کمی نیز مشخص شد بیش ترین فراوانی را شکر مخلوق – خالق داشته است کمترین فراوانی در این زمینه شکر مخلوق- مخلوق داشته است؛ بر این اساس شکرگزاری از خداوند باید یکی از مهمترین بخش های روابط انسان را تشکیل دهد.

شکر، مدح، ثنا، تحلیل مفهومی، تحلیل مصداقی، صحیفه سجادیه