CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی

عنوان مقاله: بررسی ارزش تغذیه ای بقایای باقلای عمل آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش های برون تنی و تکنیک کیسه های نایلونی
شناسه ملی مقاله: JR_RAP-10-26_003
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

آذین علایی - Gonbad Kavous University
فرزاد قنبری - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
جواد بیات کوهسار - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University
فریبا فریور - Department of Animal Science, Faculty of Agriculture and Natural Resources, Gonbad Kavous University

خلاصه مقاله:
     این پژوهش به­ منظور بررسی ارزش تغذیه ­ای بقایای باقلای عمل ­آوری شده با برخی ترکیبات شیمیایی با استفاده از روش ­های برون­تنی و تکنیک کیسه­ های نایلونی انجام شد. تیمارها شامل بقایای باقلای عمل­ آوری نشده (شاهد) و عمل­ آوری شده با آب (۵/۲ لیتر به ­ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، اکسید کلسیم (۱۶۰ گرم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک)، پراکسید هیدروژن (۵۷ میلی­ لیتر به ­ازای هر کیلوگرم ماده خشک) و هیدروکسید سدیم (۵۰ گرم به ­ازای هر کیلوگرم ماده خشک) بودند. ترکیب شیمیایی نمونه ­ها با استفاده از روش ­های استاندارد تعیین شد. آزمایش تجزیه­ پذیری شکمبه ­ای با استفاده از تکنیک کیسه­ های نایلونی انجام شد. قابلیت هضم برون­تنی نمونه ­ها با استفاده از روش کشت بسته تعیین شد. عمل ­آوری بر ترکیب شیمیایی بقایای باقلا موثر بود. به­جز آب، سایر تیمارها باعث افزایش خاکستر و کاهش ماده آلی شدند (۰۰۰۱/۰p=). تیمار اکسید کلسیم بیشترین تاثیر را بر صفات مورد اشاره داشت. مقدار پروتئین خام در همه تیمارها کاهش یافت (۰۰۰۱/۰p=). کمترین مقدار در تیمارهای اکسید کلسیم و هیدروکسید سدیم مشاهده شد. مقدار الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن بیشتر از سایر تیمارها بود (۰۰۱۷/۰p=). به­ جز اکسید کلسیم و آب، سایر تیمار­ها باعث افزایش تجزیه ­پذیری موثر در نرخ­ های عبور ۲، ۵ و ۸ درصد در ساعت در بقایا­ی باقلا شدند (۰۰۰۱/۰p<). تیمار پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در افزایش مقدار تجزیه­ پذیری موثر داشت. تیمار هیدروکسید سدیم مقدار قابلیت هضم ماده خشک (۰۰۰۱/۰p=) و ماده آلی (۰۰۲۹/۰p=) را افزایش داد. همچنین تیمارهای اکسید کلسیم و پراکسید هیدروژن باعث افزایش بازده تولید میکروبی شدند (۰۰۱۶/۰p=). به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارهای هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن بیشترین تاثیر را در بهبود ارزش تغذیه ­ای بقایا­ی باقلا داشتند.

کلمات کلیدی:
Processing, Chemical Compounds, Digestibility, Ruminal Degradability, Vicia Faba Residues, عمل آوری, ترکیبات شیمیایی, قابلیت هضم, تجزیه پذیری شکمبه ای, بقایای باقلا

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1274976/