ابوالقاسم رادفر - استاد پژوهشگاه علوم انسانی
ملیحه کریمی پناه - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

اسطوره، پیوند بسیار نزدیکی با هنر، به ویژه شعر، دارد. اسطوره در فرهنگ و تمدن یک ملت ریشه دارد؛ و ادبیات، یکی از عوامل جاودانگی و حیات فرهنگ و تمدن ملت ها است. شاعران، اسطوره ها، باورها و رویاهای مهم و کهن اقوام خود را می پرورانند و درنتیجه پیوند با اسطوره های دوران کهن تا باورهای زمان خویش، طی یک جریان درونی در ناخودآگاه جمعی، به پویایی و بازآفرینی آنها می پردازند. بازتاب اسطوره ها در شعر م. سرشک بسیار چشمگیر است. وی پیوند عمیقی با ادبیات و فرهنگ قومی و دیدی وسیع به آن دارد تا جایی که باورها، اساطیر و رخدادهای مهم در آیینه اشعارش منعکس می شود. او به انسان عشق می ورزد و انسان های پاک و وارسته، فراتر از زمان و مکان در شعر او جلوه ای اسطوره ای می یابند. در مقاله حاضر، تجلی اسطوره ها به مفهوم عام و در گستره تاریخی فراتاریخی در شعر م.سرشک در پنج دسته بررسی شده است: الف) تجلی اسطوره های ملی قومی، ب) تجلی اسطوره های پیامبران، ج) تجلی اسطوره های عرفانی، د) تجلی اسطوره های شاعران، ه) تجلی اسطوره های فرا ملی جهانی.

اسطوره, شعر, ناخودآگاه جمعی, شعر م. سرشک