ابراهیم نجاران - گروه علوم و مهندسی آب، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
امیرعباس کمان بدست - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
محمود شفاعی بجستان - دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز ایران
علیرضا مسجدی - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
هوشنگ حسونی زاده - کمیته تحقیقات، سازمان آب و برق خوزستان، اهواز، ایران

آبشکن های نفوذپذیر سازه هایی هستند که با انحراف جریان فرساینده از قوس بیرونی رودخانه بطرف مرکز آن، فرسایش ساحل بیرونی رودخانه را مهار می کنند. در این مطالعه به بررسی الگوی فرسایش و رسوبگذاری در اطراف سازه آبشکن در شرایط نصب فاصله متفاوت آبشکن ها از یکدیگر پرداخته شده است. المان های بتنی شش پایه از جمله مصالحی هستند که با قرار گرفتن روی هم یک سازه نفوذپذیر را تشکیل داده و بدون خشکاندن بستر رودخانه قابل اجرا می باشند. در این راستا چگونگی عملکرد این سازه ها نیازمند بررسی می باشد. با این مفهوم در تحقیق حاضر عملکرد این سازه در کانال آزمایشگاهی با عرض ۶۰ سانتیمتر و قوس ۱۸۰ درجه ملایم و تحت شرایط هیدرولیکی مختلف (Fr= ۰.۲۲۷, ۰.۲۴۴, ۰.۲۶۱, ۰.۲۷۸) انجام شد. داده های موردنیاز آزمایش در فواصل مختلف بین بلوک ها شامل ۶۰، ۷۲، ۸۴ و ۹۶ سانتیمتر با طول موثر ۱۲ سانتیمتر معادل ۲۰ درصد عرض فلوم اندازه گیری شد. آزمایش شاهد در شرایط مشابه سایر سناریوها بدون نصب صفحات انجام گردید. مقایسه نتایج آزمایش های شاهد و اصلی نشان داد که نصب صفحات مستطیلی نفوذپذیر با فاصله پنج برابر طول موثر بهترین راندمان را در کاهش حداکثر عمق آبشستگی در دیواره خارجی داشته بطوریکه نسبت به آزمایش های شاهد به میزان ۱/۷۰ و ۹/۵۷ درصد به ترتیب در اعداد فرود ۲۲۷/۰ و ۲۶۱/۰ کاهش داشته است.

مدیریت رسوب, فرسایش, المان بتنی شش پایه, مهندسی رودخانه, هیدرولیک