بررسی اثر عصاره هیدروالکلی کرفس بر کیفیت منی و اسپرم زایی در سمیت تحت مزمن با دیازینون در موش صحرایی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 209
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIMU-26-5_007
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: ناباروری از مهم ترین معضلات بهداشتی در کشورهای در حال توسعه است. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آفت کش های ارگانوفسفره می تواند بر کیفیت منی تاثیر بگذارد. در مطالعه حاضر اثر عصاره هیدروالکلی کرفس بر کیفیت منی و اسپرم زایی در تماس تحت مزمن با دیازینون در موش های صحرایی بررسی گردید.
مواد و روش ها: ۳۰ موش نر نژاد ویستار به ۵ گروه تقسیم شدند. گروه ۱(کنترل) تیماری دریافت نکرد، گروه ۲(شم) روغن ذرت و سالین(۵۰۰ میکرولیتر) دریافت کرد، گروه ۳ سم دیازینون(غلظت ۱۶ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کرد. گروه های ۴ و ۵ به ترتیب عصاره کرفس با غلظت های ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم همراه با دیازینون دریافت نمودند. بعد از دو ماه، تعداد، تحرک و قابلیت حیات اسپرم ها بررسی شد و مقاطع بافت بیضه با هماتوکسیلین-ائوزین پس از تثبیت بیضه رنگ آمیزی گردید.
یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد تعداد و تحرک اسپرم ها در گروه دیازینون در مقایسه با گروه شم به طور معنی داری کاهش یافت(P<۰.۰۰۱). تعداد اسپرم در گروه دریافت کننده دیازینون و دوز بالای عصاره کرفس به طور قابل توجهی در مقایسه با گروه دیازینون افزایش یافت(P<۰.۰۰۱). عصاره کرفس با غلظت ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تعداد اسپرماتوسیت های اولیه و اسپرماتیدها را به طور معنی داری در مقایسه با گروه دیازینون افزایش داد(P<۰.۰۵). به علاوه دوز پایین عصاره کرفس(۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) به طور قابل توجهی توانست حرکت اسپرم را در مقایسه با گروه دیازینون افزایش دهد(P<۰.۰۰۱).
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره کرفس می تواند کیفیت اسپرم و فرآیند اسپرم زایی را در برابر سمیت دیازینون بهبود بخشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ریحانه قاسمی
Dept of Biology, Payame Noor University, Tehran, Iran
فرشته میرمحمدرضائی
Dept of Biology, Faculty of Science, University of Mazandaran, Babolsar, Iran
سیما نصری
Dept of Biology, Payame Noor University, Tehran, Iran
امیر نیلی احمدآبادی
Dept of Pharmacology and Toxicology, Faculty of Pharmacy, Hamadan University of Medical Science, Hamedan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :