حسین طاهری وحدتی - بنیاد پژوهش های اسلامی

قرآن کتاب هدایت است. آموزه های آن در صورتی دست یافتنی می باشد که رویکرد مخاطبان آن معرفت شناسانه باشد. در غیر اینصورت محجور است و ارتباطی به زندگی فردی و اجتماعی ما ندارد. این نوشتار کوتاه، نگاهی است تامل گرایانه به تناسب میان حجم فعالیت های قرآن (به ویژه در حوزه پژوهش) و انطباق آن بر فرهنگ رفتاری و اعتقادی و میزان کنش پذیری ما از آنها که احساس می شود رضایت بخش نیست؛ نکاتی نیز به عنوان راه کار مطرح شده است.

پژوهش قرآنی, گفتمان قرآن پژوهی, تاثیرپذیری از آموزه های قرآن