مجید عباسپور - استاد دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف
سحر طبیبیان - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات و مطالعات محیط زیست و انرژی

واژه توسعه پایدار که از دهه هفتاد میلادی در جهان مطرح گردید، در کشورهای توسعه یافته طی دو دهه مورد توجه برنامه ریزان توسعه قرار گرفت بنحوی که بحث پایداری به عنوان رکنی از ابعاد توسعه و در واقع بست ر توسعه جای خود را باز نمود . این در حالی است که در این کشورها سازماندهی امور بر مبنای علم مدیریت سا ل ها مورد تجربه قرار گرفته بود . در ایران بواسطه نوع حکومت استبدادی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و جوان بودن سازمان مدیریتی کشور پس از پیروزی انقلاب و رخداد های مهمی نظیر جنگ تحمیلی بر علیه جمهوری اسلامی ایران، اعمال تحری م های سیاسی ، اقتصادی و همچنین فرهنگی موجب گردید تا مدیریت توسعه پایدار تا دهه نود میلادی جایگاهی سازمان یافته در نظام مدیریتی کشور پیدا ننماید. برنامه ریزی توسعه اقتصادی کشور در طی سال های گذش ته سه دوره پنجساله را پشت سر گذاشته و در حال حاضر چهارمین دوره پنجساله خود را تجربه می نماید. چشم انداز بیست ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور نیز از آغاز برنامه چهارم تدوین و در مسیر اجرایی قرار گرفت. مدیریت اجرایی کشور نیز عملاً چهار دوره را پشت سر گذاشته است که با واژه های مختلف بشرح زیر از آن یاد می گردد؛ دورة آغازین پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دوره جنگ تحمیلی، دورة سازندگی و دورة اصلاحات و این واژه ها از طریق مدیران اجرایی در دوره های مختلف عنوان شده بود . اکنون با آغاز برنامه چهارم توسعه و در سال های آغازین برنامه توسعه بیست ساله کشور سازماندهی مدیریت اجرایی و بخصوص مدیریت توسعه پایدار کشور با چالش هایی مواجه م ی باشد. در این مقاله تلاش شده است ضمن مرور بر موضوعات مرتبط با مدیریت اجرایی ، دیدگاه ها، سیاستگزاری ها، فرصت ها و تهدیدهای پیش روی مدیر ی ت کشور در دور ه های مختلف ارزیابی گردید ه و چالش های پیش روی مدیریت اجرایی کشور بخصوص در چارچوب مبحث توسعه پایدار مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

توسعه پایدار، مدیریت، چشم انداز توسعه، چالش های مدیریت