صبورا کرد - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، اهواز، ایران
مریم درویشی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه غیرانتفاعی فیض الاسلام، اصفهان، ایران

زمینه و هدف: واقعیت درمانی یکی از شاخه های رویکرد پست مدرن در حیطه خانواده درمانی و زوج درمانی است که هدف اصلی آن نیز، ایجاد رفتار مسئولانه در فرد است زیرا رفتار غیرمسئولانه است که موجب ناراحتی و اضطراب انسان می شود. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر بهزیستی اجتماعی و ارتباط زوجین بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور تعداد۵۰ نفر از زوجین به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۵ نفر) و کنترل (۲۵نفر) جایگزین شدند.گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه هفتگی تحت آموزش با روش مبتنی بر واقعیت درمانی گلسر قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت ننمودند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس سنجش خانواده (اپشتاین، بالدوین و بیشاب، ۱۹۸۳) و پرسش نامه بهزیستی اجتماعی صفاری نیا استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss-۲۴ استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش واقعیت درمانی بر بهزیستی اجتماعی و ارتباط زوجین تاثیر معناداری داشته است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد واقعیت درمانی روش موثری برای افزایش بهزیستی اجتماعی و ارتباط زوجین بود؛ بنابراین مشاوران و درمانگران برای افزایش بهزیستی اجتماعی و ارتباط زوجین می توانند از واقعیت درمانی استفاده کنند.

واقعیت درمانی، بهزیستی اجتماعی، ارتباط زوجین