سنجش تاب آوری کالبدی شهر لاهیجان در برابر زلزله

با توجه به ویژگی های ساختاری و زمین شناسی کره زمین و وجود گسل های فعال و غیرفعال در آن، زلزله به اقتضای ویژگی های هر منطقه با شدت و خطرات بالا یا پایین واقع می شود. در این میان کشورکوهستانی ایران که دارای چین خوردگی ها و گسل های متعددی است ؛ از مناطق مستعد زلزله با خطر نسبی کم تا زیاد است . برنامه ریزی و مدیریت بحران برای کاهش خطرات ناشی از زلزله در دستورکار برنامه های توسعه در کشور است . شهر لاهیجان به علت مجاورت با گسل های اصلی (لاهیجان و خزر) در محدوده خطر نسبی بالای زلزله قرار دارد، بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تاب آوری کالبدی این شهر در برابر زلزله است . این پژوهش هدفی کاربردی و توسعه ای دارد و از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است ، گردآوری اطلاعات پژوهش به روش اسنادی است . طی این پژوهش با استخراج شاخص های مورد نیاز تحقیق و وزن دهی آن ها به روش آنتروپی شانون، با استفاده از روش ویکور به بررسی تاب آوری کالبدی نواحی پنجگانه شهر پرداخته ایم . نتایج این پژوهش نشان می دهد که نواحی ۵ و۲ دارای تاب آوری کالبدی قابل قبول و نواحی ۴.۳،۱ دارای تاب آوری کالبدی پایین هستند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری کالبدی ، روش ویکور ، شهرلاهیجان ، زلزله