پاسخ اکوفیزیولوژیکی گیاهان میکوریزایی بالنگوی شهری ( Lallemantia iberica ) به سطوح مختلف آبیاری
عنوان مقاله: پاسخ اکوفیزیولوژیکی گیاهان میکوریزایی بالنگوی شهری ( Lallemantia iberica ) به سطوح مختلف آبیاری
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-28-2_017
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-28-2_017
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
وحید قاسمیان - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگاه تبریز
جلیل شفق کلوانق - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگاه تبریز
علیرضا پیرزاد - گروه زراعت، دانشگاه ارومیه
خلاصه مقاله:
وحید قاسمیان - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگاه تبریز
جلیل شفق کلوانق - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشگاه تبریز
علیرضا پیرزاد - گروه زراعت، دانشگاه ارومیه
چکیده به منظور بررسی اثر میکوریزا بر ویژگیهای فیزیولوژیکی و عملکرد گیاه دارویی بالنگوی شهری تحت رژیمهای متفاوت آبیاری ، یک آزمایش دو ساله در طی سالهای۱۳۹۳ و ۱۳۹۴به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی شهید بهشتی ارومیه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل رژیمهای آبیاری پس از ۴۰، ۸۰، ۱۲۰ و ۱۶۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A در کرتهای اصلی و میکوریزا (Glomus intraradices، G. verruciform و شاهد) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. تاثیر آبیاری و میکوریزا بر کلروفیل a، b و کل و کارتنوئید برگ، سوپر اکسید دیسموتاز و مالون دیآلدئید معنیدار نبود. بیشترین میزان قند محلول (۷/۱۱۰ میکرومول در گرم وزن تر) و عملکرد اسانس (۲۵۸/۲ کیلوگرم در هکتار) بهترتیب از رژیمهای آبیاری ۱۲۰ و ۸۰ میلیمتر تبخیر بهدست آمدند. بیشترین تعداد نیام (۳۴/۱۹ در بوته)، وزن هزار دانه (۰۸۱/۳ گرم) و عملکرد دانه (۷/۵۸۹ کیلوگرم در هکتار) مربوط به گیاهان تلقیح شده با گونه اینترارادیسس بود. بیشترین تعداد گره ( ۵/۱۲ گره در بوته) و قطر ساقه (۱۶/۱ میلیمتر) از گیاهان میکوریزایی (G. intraradicess) در تیمارآبیاری پس از ۸۰ میلیمتر تبخیر مشاهده شد. بیشترین شاخص برداشت (۸۴/۲۶ درصد) و بتائین گلایسین (۵۱ میکرومول در گرم وزنتر) از گیاهان میکوریزایی (G. verruciform ) بهترتیب در سطوح آبیاری ۸۰ و ۱۶۰ میلیمتر تبخیر بهدست آمد.بهطور کلی آبیاری پس از ۸۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر بهدلیل مصرف آب کمتر و عملکرد بالاتر در گیاهان بالنگوی شهری میکوریزایی توصیه میشود.
کلمات کلیدی: اسانس, بالنگو, رنگیزه فتوسنتزی, سوپر اکسید دیسموتاز, گلوموس, مالون دی آادهید
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1615581/