مهشید طاهری اثنی عشری - کارشناسی ارشد مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
فتح اله کریم زاده - دانشیار مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان.
محمدحسین عنایتی - دانشیار مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان.
مهدی صالحی - استاد مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان.

علیرغم هم هی خواص مطلوب آلیاژهای آلومینیم، رفتار سایشی ضعیف و مقاومت به حرارت پایین آ نها هنوز به عنوان یک نقطه ضعف مطرح است. با توجه به نسبت استحکام به وزن بالا و مقاومت به سایش مناسب کامپوزی تهای زمینهآلومینیمی، این مواد برای بسیاری از کاربردهای صنعتی از جمله خودروسازی، صنایع هوا فضا، صنایع نظامی و دیگر بخش های صنعتی مورد توجه هستند. جهت ساخت نانوکامپوزیت ها، آلیاژسازی مکانیکی به عنوان روشی مناسب برایتولید کامپوزیت های زمینه آلومینیمی شناخته شده است. چنان چه بتوان در کنار عناصر آلیاژی افزوده شده به آلومینیمخالص، از ذرات تقوی تکننده استفاده کرد و ساختار نهایی ریزدانه ایجاد نمود، انتظار م یرود خواص مکانیکی، رفتار تریبولوژیکی و پایداری حرارتی بهبود یابد. در این پژوهش ابتدا ذرات تقوی تکننده بوراید تیتانیم پس از 20 ساعت آسیاب کاری مکانیکی مخلوط تیتانیم و بور ساخته شد. در ادامه نانوکامپوزیتAl6061-TiB2پس از 10 ساعت آسیاب کاری مکانیکی مخلوط ذرات تقوی تکننده بوراید تیتانیم پیش ساخته (غیردرجا) و مقدار استوکیومتری آلومینیم و منیزیم و سیلیسیم جهت حصول کامپوزیت 20 Al6061- wt. %TiB2ساخته شد. اندازه دانه آلومینیم و ذرات تقوی تکننده بوراید تیتانیم بعد از آسیاب کاری به کمک رابطه ویلیامسون- هال محاسبه شد و هر دو حدود 50 نانومتر محاسبه شد. نمونه های پودری توسط پرس گرم بالک شد. سختی نمونه بالک نانوکامپوزیت 160 ویکرز بدست آمد. سختی نانوکامپوزیت غیردرجا نسبت به آلومینیم 6061 تجاری حدود 2/5برابر افزایش یافته است. این افزایش سختی به دلیل حضور ذرات تقوی تکنندهTiB2درزمینه نانوساختار است.

نانوکامپوزیت، غیردرجا، آلومینیم 6061 ، بوراید تیتانیم، آلیاژسازی مکانیکی، پرس گرم