بهرخ حسینی هاشمی - دانشیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
مهدی علیرضایی - دانشجوی دکتری سازه

بطورکلی طراحی هرسازه ای بایستی دوضابطه کلی را پوشش دهد اول آنکه درحین زلزله های متوسط سازه بایستی مقاومت و سختی خود را حفظ نماید و تغییر مکان های سازه درحد متعارفی باقی بمانددوم آنکه تحت زلزله های شدید سازه با شکل پذیری مناسب انرژی ورودی را مستهلک نوده و ازخرابی سازه جلوگیری شود دراین نوشتار یک پیکربندی ترکیبی شامل مهاربندبرون محور بهمراه یک المان زانویی معرفی خواهد شد دراین پیکربندی یک انتهای مهاربند به تیرپیوند و انتهای دیگر آن به یک المان زانویی متصل شده است تحت زلزله های متوسط المان زانویی و تحت زلزله های شدید تیر پیوند نقش استهلاک انرژی را برعهده خواهند داشت مدلهای ساخته شده توسط برنامه اجزا برنامه ansys مورد ارزیابی قرارگرفتند نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان دهنده عملکرد لرزه ای مطلوب این سیستم جذب انرژی مناسب و رفتار پایدار درنواحی غیرخطی می باشد.

مهاربندبرون محور، مهاربند زانویی، استهلاک انرژی