لیلا ارمندئی - کارشناسی ارشد گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران

در سال ۱۳۶۹ قانون تشکیل سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید نظر به اینکه مبارزه با مستکبرین و حمایت از مستضعفین از شعارهای اصلی انقلاب اسلامی بوده و حکومت اسلامی نیز در جهت رفع استضعاف پایه گذاری شده است کودکان استثنایی که از مصادیق بارز مستضعفین و به تعبیری از گروه محرومان مضاعف جامعه بودند؛ مورد توجه و عنایت مسئولان و برنامه ریزان قرار گرفتند و از همان اوان انقلاب در اولویت نظام اسلامی قرار داده شدند. در منشور جهانی حقوق کودک هم آمده است همه بدون تبعیض در رنگ؛ نژاد؛ زبان؛ تبار اقتصادی؛ طبقه اجتماعی؛ علیرغم آن که از هوش سرشاری برخوردار باشند و یا عادی؛ عقب مانده ذهنی؛ نابینا؛ ناشنوا یا دارای هر گونه نقص و یا ضعف جسمی و اجتماعی باشند؛ حق دارند به طور یکسان از امکانات یادگیری؛ آموزشی؛ پرورشی با حداکثر توانایی و استعدادهای خود بهره مند شوند. ایجاد زمینه و فراهم آوردن امکانات و تسهیلات در جهت آموزش؛ رفاه و توانبخشی آنان نه به عنوان ترحم و دلسوزی بلکه به عنوان یک وظیفه برای دولت های عضو از حقوق مسلم اینگونه کودکان تلقی می شود. اهداف آموزش و پرورش استثنایی کشور نیز بر این اصل استوار است که هر کودک استثنایی با توجه به تفاوت های فردی حق دارد از آموزش متناسب با استعدادهای خویش برخوردار گردد.

عقب ماندگی ذهنی، اموزش پرورش، استثنایی، معلم.