لیلا سرابیان - رئیس گروه در دفتر توسعه پایدار و امور فناوری وزارت جهادکشاورزی

کشاورزی در طول تاریخ به عنوان قدیمی ترین و پراهمیت ترین فعالیت بشر از اهمیت بالایی برخوردار بوده اما با توجه به نظام خردمالکی در ایران میزان بهره وری همواره پایین بوده است. در حال حاضر، فناوری های نوین در کشاورزی به عنوان یکی از ابزارهای اساسی برای توسعه و بهبود عملکرد در بخش کشاورزی و خروج از فقر مورد توجه قرار گرفته است. فناوری های نظیر اینترنت اشیاء، فناوری های نوین در تولیدهای گیاه، استفاده از حسگرها، ربات ها و پهبادها، فناوری های نوین پس برداشت و بسته بندی، زیست فناوری، نانوفناوری، به نژادی و انرژی هسته ای موجب ارتقای بهره وری در بخش خواهد شد. با این حال، عدم پذیرش به موقع این فناوری ها توسط کشاورزان و افراد مرتبط با این حوزه، موانعی را برای تحولات مثبت در کشاورزی ایجاد می کند. در این مقاله سعی شده است تا عوامل موثر در پذیرش فناوری های نوین در کشاورزی جهان و ایران پرداخته شود. این عوامل در چهار گروه عوامل تکنولوژیکی، اقتصادی، نهادی و عوامل خاص خانوار طبقه بندی گردید و مهمترین عوامل اثر گذار در ایران شامل سود خالص کشاورز، اندازه مزرعه، سن و سواد رسانه ای، دسترسی به اعتبارات، ویژگی فناوری و نیاز به نیروی کار حرفه ای و دسترسی به خدمات ترویجی می باشند.

فناوری، کشاورزی، پذیرش، طبقه بندی، ایران