میرقاسم ناصر علوی - بیولوژیست دریا از دانشگاه گیلان
احمد سواری - دکترای علوم دریایی دانشگاه علوم دریایی خرمشهر
مریم فلاحی - دکترای بیولوژی دریا مرکز تحقیقات شیلات گیلان
پریتا کوچنین - دکترای شیلات دانشگاه علوم دریایی خرمشهر

از دیدگاه اکوتوکسیکولوژیست ها اصطلاح فلزات سنگین در مورد فلزاتی صدق می کند که باعث بروز مشکلات زیست محیطی خواهد شد (Bryan & Langston 1992) در اکوسیستم های آبی، فلزات سنگین بیشتر به مس، روی، کادمیم، جیوه و سرب اصطاق می شود. این عناصر در غلظتهای بالای آستانه برای ارگانیسمها سمی می باشند ولی با این وجود عناصری نظیر مس و روی در غلظتهای ک م ضروری احساس می گردد.(Rand 1995) در این تحقیق سه جلبک Scenedesmus obli4uus, chlorella vulgaris, Anabaena fols- aquaea در شرایط آزمایشگاهی بر اساس روش (Miller et al 1978)selenastrum bottle test برای مدت 96 ساعت تحت تأثیر فلز سنگین کادمیم قرار گرفت. پس از مدت مذکور و شمارش جلبکها با استفاده از لام هماسیتومتر بر اساس روش Probit analysis مقادیر Ec10, Ec50T Ec90 محاسبه گردید که Ec50 برای جلبکهای سبز و S.obliquus به ترتیب 0/127، 0/028 میلی گرم در لیتر و برای جلبک سبز- آبی A.Flos- auquaea 0/106 میلی گرم در لیتر حاصل گردید و این نتایج نشان می دهد چلبک S.obliquus از مقاومت بیشتری نسبت به دو جلبک دیگر برخوردار است. حداکثر غلظت مجاز (MAC value) این فلز سنگین برای جلبک سندسمومس 0/0127 میلی گرم در لیتر و باری جلبکهای کلرولا و آنابینا 0/0028 و 0/0106 میلی گرم در لیتر محاسبه گردید.

اکوتوکسیکولوژی، فلز سنگین، حداکثر غلظت مجاز، کادمیم Ec50