علیرضا واعظی - پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران ، ایران

این مطالعه به ارزیابی عملکرد مدلهای گردش عمومی جو در پیشبینی تغییرات آتی بادهای غرب وزان عرضهای میانی و سامانه بارشی مدیترانهای بر فراز جنوب استان کرمان، با استفاده از تغییرات دیرینه هیدرولوژیکی منطقه در طول دوره های گرم از اواخر پلیستوسن در میپردازد. در این راستا دمای کمینه، دمای بیشینه و میزان بارش برای آینده (۲۰۶۱-۲۰۸۰) به وسیله مدل LARS-WG و دادههای مستخرج از پنج مدل نسل پنجم مدل های گردش عمومی جو (CMIP۵ GCM)، تحت سناریوهای انتشار RCP ۴.۵ و RCP ۸.۵ بر اساس مجموعه داده های آب و هوای سی ساله (۱۹۸۹-۲۰۱۹) در ایستگاه سینوپتیک کهنوج پیش بینی گردیدند. روندها نشان می دهد که منطقه تحت هر دو سناریو در آینده افزایش قابل توجه دما و شرایط خشک تری را نسبت به دوره پایه تجربه خواهد کرد. مدلهای گردش عمومی جو ، کاهش قابل توجهی در بارش های زمستانه مدیترانهای در طول دوره آینده (۲۰۶۱-۲۰۸۰) تحت هر دو سناریو در مقایسه با دوره پایه را پیش بینی می کنند. نتایج بررسی مطالعات دیرینه اقلیمی در منطقه نشان می دهد این ، کاهش قابل توجه بارش با تغییرات واقعی شدت و مکان بادهای غرب وزان عرض های میانی که در شرایط مشابه گذشته در منطقه رخ داده است، همخوانی دارد.

بارش, دما, دیرینه اقلیم, مدل سازی