جواد مرزبان راد - دانشیار دانشکده مهندسی خودرو، دانشگاه علم و صنعت ایران
وحید جندقی شاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی خودرو ، دانشگاه علم و صنعت ایران

یکی از دیدگاههای کاهش آسیب به سرنشینان وسایل نقلیه در تصادف، بالا بردن میزان جذب انرژی قطعات جاذب انرژی است. علاوه براین کاهش وزن به منظور تقلیل در انرژی جنبشی و مصرف سوخت، از جمله مسائل مهم در طراحی تلقی میشود. پروفیل TMT به سازه جدار نازکی اطلاق میشود که در آن ضخامت و خصوصیات مکانیکی جداره در راستای طول آن ثابت نباشد. پروفیل مدور فرض شده در این مقاله شامل چهار بخش است که طول و ضخامت هر بخش از آن به روش D-Optimal در طراحی آزمایش مشخص شده است. انرژی جذب انرژی توسط نمونهها به صورت توابعی پیوسته برحسب متغیرهای ابعادی پروفیل از روی نتایج تجربی برازش شده و توسط کد GA، مقادیر طول و ضخامت بهینه هر بخش به منظور افزایش در جذب انرژی و کاهش وزن بدست آورده شد. نتایج بهینهسازی نشان داد، پروفیل با ابعاد بهینه از بالاترین نسبت انرژی جذب شده به وزن برخوردار است.

پروفیل TMT، طراحی آزمایش، انرژی جذب شده به ازای وزن، الگوریتم ژنتیک