علی رضا سلطانی تودشکی - استادیار گروه مهندسی آب ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
محبوبه قبادی - کارشناس آبیاری، دانشجوی سابق گروه مهندسی آب ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان،
سیدمحمدسعید موسوی - کارشناس ارشد آبیاری و زهکشی، دانشجوی سابق دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان،

آبیاری سطحی از پایه ای ترین شیوه های توزیع آب در مزرعه است که بدلیل سابقه طولانی و رواج آن در همه نقاط، بطور طبیعی دارای معضلات مشهودی است. این سابقه باعث گردیده تا دغدغه ذهنی متولیان، بیشتر بر تغییر روش و متوجهطرح های هزینه بر باشد، تا بر اصلاح و بهره گیری از ظرفیت ها واین امر با بروز مخاطرات کم آبیتشدیدمی گردد. بدیهی است حاصل این شیوه مواجهه با بحران سطحی نگری در قبال آبیاری سطحی و از دست رفتن فرصت ها و استعدادهائی است که نظر به وسعت بیش از 90 % این روش ها، بسیار قابل توجه می باشد. در این راستا،قدم اول،شناخت ظرفیت های این عرصهاست؛ که اگر توأم با نظم و انسجام گردد کلید راهگشائی خواهد بود برای احاطه بهتر بر موضوع، همچنین کشف سریع نقاط فرصت سوز یا ظرفیت ساز، و امکان توسعه یا ابداع رویه های نوین. این مقاله با چنین هدفی شکل گرفت و امیدوارست مجموعه تنظیم شده، ضمن بهبود نگاه منفعلانه به آبیاری سطحی، با تجربه های متولیان و بهره بردارانهر منطقه ، تکمیل اولویت بندی و متناسب با شرایط مختلف اجرائی گردد. راهکارها و راهبردهای ارائه شده در سه مرحله فنّی پژوهش و طراحی ساخت و اجرا، بهره برداریو نیز بخشحاکمیتیبرای معرفی راهبردهای سازمانی و فرهنگی تنظیم گشته است

بحران آب، آبیاری سطحی، مدیریت پایدار، بهره وری، اثربخشی آبیاری