حسین آگهی - دانشیار گروه ترویج و توسعه روستایی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی
خدیجه مرادی - دانشجوی دکتری توسعه کشاورزی و کارشناس ارشد آموزشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی

مناطق روستایی به منزله مکان هایی خاص، نیازمند الگوی مدیریتی مجزا و منطبق با شرایط اقتصادی، اجتماعی و بوم شناختی حاکم هستند. هم اکنون دهیاری ها به عنوان نهادهای محلی متولی این امر، در نوک پیکان مدیریت روستایی کشور قرار دارند. بر مبنای آمار موجود، استان کرمانشاه به لحاظ تعداد دهیاری ها، رتبه دوم کشور را دارد، اما تاکنونمطالعه ای در زمینه فعالیت ها و مشکلات پیش روی دهیاری ها در استان انجام نشده است. هدف از انجام پژوهش کیفی حاضر، بررسی فعالیت دهیاری های دهستان بالادربند شهرستان کرمانشاه و واکاوی مشکلات و محدودیت های فراروی آن ها از دیدگاه دهیاران بود. جامعه مورد مطالعه، دهیاران دهستان بالادربند ( 12 دهیار) بودند. داده ها با استفاده از تکنیک مصاحبه نیمه ساختارمند و گروه های متمرکز جمع آوری و در قالب سه مرحله کد گذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد، بخش عمده فعالیت دهیاران مورد مطالعه، در زمینه اجرای طرح هادی روستایی و برنامه های خدمات عمومی بوده و با مشکلات و محدودیت هایی نظیر کمبود تجهیزات و منابع مالی موردنیاز دهیاری، عدم آگاهی مردم و سازمان های محلی از وظایف دهیار، تدوین طرح های از بالا به پایین از سوی سازمان های اجرایی و مواردی از این قبیل مواجه اند. نتایج این مطالعه برنامه ریزان توسعه روستایی استان را در برون رفت از مشکلات یادشده و تحقق مدیریت روستایی کارآمد در منطقه یاری خواهد کرد.

مدیریت روستایی، دهیاری، پژوهش کیفی