هادی صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج، گروه معماری

در واقع برای توجه و ارزش نهادن به عناصر هویتی و رسیدن به هویت با ارزش و با مفهوم نزدیک به فرهنگ و مذهب و سنت مردم ایران باید در قدم اول تعریف درستی از هویت و فرهنگ اسلامی- ایرانی داشته باشیم و ریشه و اصل این فرهنگ غنی وسرشار از مفهوم الهی را بشناسیم. می توان در یک دسته بندی فرهنگ شهروندی را بر دو دسته کلی تقسیم نمود: فرهنگ شهروندی به جای مانده از گذشته و فرهنگ شهروندی به روز، یعنی افراد جامعه با توجه به شرایط و وضعیت زمان حال شهر امروز به نوعی آن را می سازند. در این مقاله ابتدا به ارزیابی و گونه شناسی و نظریات پیرامون هویت پرداخته می شود سپس به مرور مفاهیمی همچون هویتو عناصر و اجزاء و ویژگی های لازم برای پایداری، دگرگونی و ناپایداری آن پرداخته می شود. وضع موجود طراحی معماری و شهرسازی در ایران از یک بی هویتی و سردرگمی فرهنگی، شخصیتی، اجتماعی، سنتی وعوامل جوی و اقلیمی رنج می برد و به تبع آن شهرهای ما سرشار از عناصر تهی از معانی و اسم های بی مسما شده است.معماران طراح به یک کپی بردارهای غیر ماهرانه و بی سلیقه از سبک های مدرن غربی بدل شده اند که هیچ سنخیتی با شرایط فرهنگی اجتماعی، سیاسی، مذهبی در ایران را ندارند.برای نجات از این بی هویتی که گسست از سنت و تقلید ناآگاهانه، از عوامل اصلی آن به شمار می رود. و حذف عناصر ناسازگار و خلق عناصر هویتی فرهنگی در شهر با طرح، کلام، آموزش صحیحی دانشجویان و به طور کلی هر آنچه که می تواند راهرسیدن به اهداف فوق را هموار سازد شدت بیشتری بکار گیرند. راه حل ارائه شده این است که با شناخت ارزش معماری اسلامی- ایرانی و تلفیق درست و بجای این دو سبک معماری با هم وهمگام سازی با الهام از مکاتب معماری مدرن جهانی به یک سبک معماری اختلاطی با ارزش و جوابگوی نیازهای شهر و معماری امروز دست یابیم. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکرد توصیفی دارد

شهرسازی امروز، جامعه شناسی شهروندی امروز، روابط انسانی، فرهنگ شهری