سارا اسفندیاری - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانش پژوهان
مریم اسفندیاری ظهیر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه تربیت مدرس

خانه های سالمندان که از نتایج زندگی مدرن می باشد، از نمونه فضاهایی می باشد که درآنها ارتباطات اجتماعی ساکنان،با خارج محدود و در بسیاری موارد نادیده گرفته می شود. نگارندگان برانند تا با گام اول با استفاده از مطالعات کتاب خانهای در منابع شیعی و آثار به جا مانده از فرهنگ ایرانی مانند نوشته های ادبی و کتب شعر، جایگاه سالمند را در فرهنگ اصیل ایرانی بشناسد و در گام بعد به معرفی تاثیرات نامطلوب حذف روابط اجتماعی در دوره سالمندی بر جامعه و برسالخوردگان، به ارائه راهکار هایی برای حل مشکلات و ارتقاء کیفیت فضاهای مخصوص سالمندان اقدام نمایند. پیشنهاداین مقاله برای حل این مشکل فضاهایی مناسب سالمندان و نسل های بعدی است تا از جهتی کاهش ارتباطات کودکانبا نسل های قبلی در زندگی مدرن جبران شده و از طرف دیگرمعضلات تنهایی سالمندان به وسیله ارتباط با کودکان رقعشود.

سالمندان، پیوند نسل ها، مسکن سالمندی، روابط اجتماعی