فرشته حبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد نرم افزار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
همایون موتمنی - هیئت علمی گروه کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
فرهاد رمضانی - هیئت علمی گروه کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

محاسبات ابری الگویی از محاسبات توزیع شده، مرکب از تعداد زیادی منابع و درخواست ها با هدف به اشتراک گذاری منابع به صورت سرویس بر روی بستر اینترنت می باشد. زمان بندی کار، فرایند نگاشت کارها به منابع در دسترس بر پایه نیازمندی ها و ویژگی کارها است. در محیط محاسبات ابری هر کاربر ممکن است برای اجرای هر کار، با صدها منابع مجازی روبرو شود. در این صورت، تخصیص کارها به منابع مجازی توسط خود کاربر غیرممکن می باشد. از این رو مسئله زمان بندی کار در رایانش ابری، یک مسئله بسیار مهم و از رده مسائل NP محسوب می شود. در واقع هدف مشخص کردن یک منبع پردازشی از مجموع منابعی است که یک کار برای پردازش به آن نیاز دارد به شکلی که کارهای کاربران در حداقل زمان ممکن و هزینه کمتر پردازش و اجرا شود. برای حل مسئله زمان بندی کارها در محاسبات ابری، تاکنون الگوریتم های مختلفی ارائه شده است. در این مقاله یک الگوریتم زمان بندی برای بهبود مساله زمان بندی کارها در لایه زیر ساخت محاسبات ابری، براساس الگوریتم تکاملی ژنتیک و همچنین الگوریتم جستجوی محلی ممنوعه ارائه شده است. نتایج تجربی نشان داده است که الگوریتم پیشنهادی از کارایی بالایی برخوردار است

محاسبات ابری، منابع مجازی، زمان بندی کارها، الگوریتم ژنتیک، الگوریتم جستجوی محلی ممنوعه